/p. n. n. 12/ Ad eundem Illustrissimum
Dominum, necnon ad operis auctorem
eminentissimum ac toto orbe clarissimum
Carmen Congratulatorium:
Haud puduit docti divino carmine magnum
Virgilij Augustum celebrari grataque quondam
Maecenas habuit moderata poëmata Flacci.
Tu, genus heroum forti de stirpe potentum,
Queis dedit illustres ortus Lotharingia, clare
Bassompetre, satus, quem tam praestantia formae
Quam gratiae decorant Gallaeque facundia linguae,
Munificus Iovis, instar ades cum munere cunctos
Palladios generose viros humaniter aequas,
Sic honos armorum, nam gens exercita bello
Helveta praefectum copijs, quas Gallia nutrit
Agnoscit probatque Ducem gaudetque valere.
Interea iam sume lubens et fronte serena
Suscipias librum, tibi quem nunc Iulius offert
Vaninus, vir mente potens Sophiaeque Magister
Maximus, Italicae decus et nova gloria gentis.
Quam longe lateque suae prorumpit acumen
Mentis et ingenium! Praeclara arcana nepotes
Ne lateant seros ventura in saecula rerum
Omnia victuris mandat miracula chartis.
Hic etenim mundi quae sit natura requirens,
Illius in gremio quaecunque fuere sepulta
Atque Heracliti nigro latuere sub antro,
Parturit in mediam lucem. Sed qualis in astris
Ipse laboranti defecta luce sorori
Succurrit Titan et stellas lumine pascit,
Largus opes proprias diffundens solus in omnes,
Sic hoc scriptorum veterum monimenta volumen
Illustrat splendore suo noctemque recentum